تختال فولادی یا همان اسلب slab یک فرآورده نهایی آهن نیست و به عنوان یک مصول میانی در خط تولید به کار گفته می شود.در واقع این شکل از فولاد به عنوان یک ماده اولیه در ساخت محصولات نورد از جمله کویل و ورق نورد فولاد گرم که در ساخت و طراحی ماشین آلات سنگین استفاده می شود.این کالا بازاری محدود در فلزات جهانی دارد و بصورت سالانه در حدود 25 میلیون تن تختال به معامله میرسد.
ابعاد استاندارد تختال فولاد در ضخامت های 200 الی 250 میلیمتر و در طول 4 الی 12 متر که عرض آن بین 650 تا 2000 میلیمتر جهت استفاده های صنعتی موجود می باشد.با توجه به موارد گفته شده تختال سطح مقطع مستطیلی دارد و برخلاف شمش مربعی نیست.
اغلب اسلب‌ها از جنس فولاد کربنی است اما اسلب‌های از جنس فولاد زنگ نزن نیز یافت می‌شود. این محصول از آلیاژهایی مثل آهن، کروم، مس، منگنز، نیکل، سیلیسیوم، نیکل و مولبیدن تشکیل می‌شود.تختال عمدتا از فولاد کربنی تولید می شود البته با آلیاژهای کروم، مس، منگنز، نیکل، سیلیسیوم، نیکل و مولبیدن.
روش های تولید اسلب slab یا همان تختال فولادی
این محصول فولادی با سه روش متفاوت تولید می شود که بصورت مختصر به معرفی هر کدام می پردازیم:
1.کوره بلند کنور تور
این روش سنتی بصورت احیای غیرمستقیم می باشد که متداول ترین روش تولید در ایران می باشد با توجه به غنی بودن کشورمان از معادن زغال سنگ ابتدا سنگ آهن با آهک و کک در کوره بلند گداخته شده و برای حذف ناخالصی ها از آهن خام، با حذف کربن و اضافه شدن اکسیژن،فولاد خام حاصل شده و سپس با روش خاص خنک کردن تختال موردنظر بدست می آید.
2.کوره الکتریکی
این روش با ذوب کردن فولاد و آهن قراضه با ترکیبی از آهن اسفنجی و کک و بنتونیت با آهک و در نهایت با افزودن اکسیژن و روش خاص خنک سازی به محصول نهایی میرسیم.
3.کوره القایی
این روش با توجه به افزایش قیمت برق بسیار پر هزینه است و به دلیل دشوار بودن کنترل میزان اکسیژن و همچنین فسفرزدایی و گوگردزدایی کوره القایی در ایران بکار گرفته نمی شود و توجیه اقتصادی برای تولید اسلب slab یا همان تختال فولادی ندارد.